Page 108 - 6_sf_Tane_Tane_Din_Defter_Kitap
P. 108

TAİF SEFERİ




                   Bir yandan yakınlarını kaybetmesi, diğer yandan müşriklerden gelen baskı ve eziyetlerin artması sebe-
                   biyle Hz. Muhammed (s.a.v.) İslam’a davetini yerine getireceği yeni yerler aramaya başladı. Bu amaçla
                   yanına hizmetçisi Zeyd’i (r.a.) alarak Taif şehrine gitti.

                   Mekkeli müşrikler Taiflilere önceden haber yollayarak onları Hz. Peygamber konusunda yanlış bilgilen-
                   dirip doldurmuşlardı. Taifliler, Hz. Peygambere alay ve hakaretle karşılık vererek onun davetini kabul
                   etmediler ve onu şehri terk etmeye zorladılar. Hz. Muhammed (s.a.v.),Taif’te amacını gerçekleştireme-
                   den Mekke’ye geri dönmek zorunda kaldı.


                    Öğreten Sorular / Etkinlikler




             7
                Aşağıdaki cümlelerden doğruları mavi balonla, yanlışları kırmızı balonla eşleştiriniz.




                    1.    Taif seferi Hz. Muhammed’in (s.a.v.) merhametini gözler önüne sermektedir.

                    2.    Hz. Muhammed (s.a.v.) Taif seferi sonrasında hemen hicret kararı almıştır.

                    3.    Taifli insanlar İslam dinini hemen kabul etmişlerdir.


                    4.    Taif seferi Hz. Peygamberi davasından çevirmemiştir.

                    5.    Hz. Peygamber Taif seferine yalnız çıkmıştır.



















            BİLELİM
              Taif halkının kendisine yaptığı eziyetlere karşı, “Ey Allah’ın Resulü, beni Rabbin gönderdi, emrindeyim, ister-
              sen bunları şehirleriyle birlikte tarumar edeyim.” diyen Cebrail’e Hz. Muhammed (s.a.v.): “Hayır Ey Cebrail! Ben
              insanları helak etmek için değil, helaktan kurtarmak için geldim. Olur ki bunların neslinden zamanla bir tek
              de olsa Müslüman çıkar.” cevabını verdi ve ellerini açıp Rabbine, “Ey Rabbim! Sen bunlara hidayet eyle. Onlar
              bilmiyorlar, onun için böyle yapıyorlar.” diye dua etti.
                                                                                      (Buharî, Bed’ül-halk, 7.)




                                                        108
   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113